14 augustus “we gaan nog niet naar huis”

Alleereerst wil ik iedereen bedanken voor het trouw meelezen van mijn blog.
Mijn broer en zus met aanhang, mijn oom, een kleine maar fijne familie!
Daarnaast vrienden, kennissen en de volgers van het Florida Forum..
Bedankt voor het lezen van mijn gefrobel, met of zonder reactie, via het verslag of rechtstreeks…Super!!!.

Vanochtend zijn we per vooruitbetaalde taxi naar Blizzard Beach gegaan. We waren daar om goed half negen, iets te vroeg. De castmembers voetbalden even met de boys, ondertussen deelden ze armbandjes uit aan Disney hotelgasten. Zo konden die gebruik maken van extra Magical hours, in dit geval stief half uurtje..

De  boys vermaakten zich wederom prima. Ze hebben niks anders gedaan dan glijden tot tegen half vijf.
Af en toe melden ze zich voor een slok drinken of om hoi te zeggen.

Ik kijk ook even bij deze attractie, kinderen hangen eraan, tot híj of zij los moet laten omdat het ritje gewoon stopt met een klap. Dit levert leuke taferelen op hoe ze in het water belanden. In het hoekje van dit bad zit nog een buis waardoor je in hetzelfde diepe, ietwat koud water uitkomt. Weer bleek dat de overal aanwezige lifeguards niet voor niets er zijn. Er kwam een mevrouw de buis uit na haar kindje, dat wel vleugels omhad. Maar moeders ging kopje onder en dat herhaalde zich. De lifeguard sprong van de hoge stoel het water in.
Ook bij díe katrol, hoeveel van die kids er op gaan en vaak ook mogen van hun ouders, die niet kunnen zwemmen. Als je in het park snerpende fluitsignalen hoort dan komen ze vaak uit dit gedeelte…dan is er weer een reddingsactie aan de gang.

Vlak voor de dag in BB stopt zijn de kids via de Slush Gusher naar beneden gekomen. Een net iets kleinere thrillride, dan zijn grote broer de Summit Plummit.
Hij gaat  behoorlijk steil naar beneden, over twee bobbels, daardoor krijg je twee luchtmomenten, ongeveer dertig meter gilplezier. Je voeten en armen gekruist en beter géén bikini aan.

Nu dromen de boys van het grote broertje, zeg maar broer.
De attractie van het park, ongeveer 40 meter lang zo goed als loodrecht naar beneden, met een snelheid van tegen de 100 km. De glijbaan is onderdeel van de springschans.

Van de boys hadden we tot 8 uur mogen blijven, ze hadden graag de poorten achter zich moeten sluiten, maar helaas pindakaas, de weergoden besloten anders. Het begon te plenzen, dan mag je nog gewoon doorzwemmen en dat doen de boys óók. Maar al spoedig geeft moeder Natuur een vuurwerkshow weg…
We zitten te twijfelen of we nog naar Epcot zullen gaan, wat wel de planning was. We stappen in de Disneybus. Bij onze bestemming gaat het ook nog heftig tekeer, we blijven een extra rondje in de bus zitten. Uiteindelijk stappen we toch in Epcot uit. Het weer is nog steeds onrustig, we besluiten lekker naar huis te gaan…
We nemen een taxi, eten wat, gamen van onze laatste drie contante dollars. De geldautomaat is leeg en gamegeld is het enige dat gelukkig niet via roomcharge verrekend kan worden.
Even later gaat het zwembad weer open en daar wordt gretig gebruik van gemaakt.
Mede door de moeheid wordt er geruzied, dus we gaan naar de kamer en duiken weer, nu de bedden in.

De boys willen nog niet naar huis. Moeders ook niet trouwens.
Of ik maar even contact met mijn werk en Max zijn school wil opnemen voor een extra week vrij. Ging het maar zo gemakkelijk en ook dat weekje zou voorbij vliegen.
Wij weten in ieder geval al wel weer de bestemming voor volgend jaar, geen reisgids voor nodig!

Ik ga proberen nog wat te slapen, werd poos geleden wakker…en wat doe je dán? Juist, bloggen!

13 augustus “a Kiss from….”

Om tien over acht stonden we keurig op de bus te wachten. Alleen die kwam niet…
Hij had pech, er kwam een taxi van ,mears ons ophalen. In eerste instantie wilden ze ons 12 dollar geven, maar daar kom je de straat nog niet mee uit. Dus ik zei dat ze het onderling maar moesten regelen. Uiteindelijk betaalde de buscompany 25 dollar…

Als eerste gaan we naar Animal Kingdom.

We gaan direct naar Kali River Rapids.
Max gaat niet mee, die wacht rustig op ons. Alleen roepen we  hem twee keer extra toe, dat we nog een rondje mogen. We waren blij dat we drie keer mochten ondanks de drukte. We waren soaked, maar we hebben genoten.
We zaten ook met Japanners in de voor, die hadden van witte zakken hele kostuums gemaakt. De vrouw wees de man nog op een stukje vrijgekomen bermuda…het stukje werd meteen bedekt.

Daarna nog even op de brug anderen nat spuiten. Matthijs is ook soaked.

Overal, ook in de wachtrij van deze attractie is alles echt af, alles volgens thema,
Max gooit in dit fonteintje op weg naar de ride een muntje en doet een wens…

We kopen drie pretzels als brunch

Matthijs gaat nog 4 keer in Expeditie Everest.

We willen nog een keer op safari

Max wil graag met de diverse characters op de foto. Matthijs zegt het kinderachtig te vinden, maar hij wil geen één keer overslaan… Ja,ja,ja
Hier de hele reeks…

Ook staan ze nog vaak op de photopass, vandaar die halve meneer op de foto, of beter gezegd die meneer die half op de foto staat.

We lopen nog wat verder

In Dinoland doet Matthijs nog wat rides en Max heeft Goofy gespot..
Nog net op tijd komt Matthijs terug

Bij de laatste klik begint het te onweren en te plenzen. We schuilen, maar vertrekken even later toch naar de bus voor Magic Kingdom. We gaan er vanuit dat in het magische land de zon wel zal schijnen…

Als we aankomen voelen we nog een paar drupjes, maar al snel schijnt inderdaad het zonnetje weer.
Helaas is de batterij zijn energielevel iets lager als de onze dus maar een paar foto’s meer kunnen schieten.
We eten warm bij Pinokkio, doen aardig wat shows en ritjes.
Er heerst een leuke sfeer, veel kids met lichtjes,alles mooi verlicht.
De boys willen ook iets dat licht brengt. Dus dat worden twee zwaarden.
We zijn net op tijd voor de altijd mooie lichtjes parade.

Daarna zien we het mooie vuurwerk op de boot en later op de kade.
Een mooie afsluiting van een mooie dag.

En wat die Kiss was?
Dat was een onverwachte zoen, zeg maar zoennnnn van Donald op.mijn wang. Geen foto? Nee, de beste dingen des levens onthoud je zo ook..

12 augustus “niks in het kwadraat”

Vanochtend stond de wekker op half 8 ingesteld.
We wilden, lees we wilden Animal en Magic Kingdom met een bezoek vereren. Matthijs wil heel veel doen deze vakantie. Zoveel doen, dat het relaxen dat ik ook ingepland heb, steeds zwaar bevochten moet worden.

Enfin Max en ik openden onze ogen en waren zo moe, futloos. We besloten de lange dag op pad een dag door te schuiven.
We gaan “niksen”

Tijdens het zwemmen zei Matthijs dat een dagje rust ook wel lekker is…

Alhoewel, echte rust, er werd heftig gestreden in het zwembad.
Ik heb vernomen dat Matthijs stiekem gaat oefenen. Het moet toch mogelijk zijn die oude, ietwat gehandicapte moeder te verslaan?

Het begint wat te regenen, aangevuld met een verdwaalde flits, we gaan even naar de kamer.
De boys willen mij wat microwave mac & cheese laten proeven.
Neus dicht en mond open maar…
Dus 10 minuten later zitten we samen te lepelen..

De boys komen vragen om speelgeld om met andere kids te gamen. Ze hebben het goed naar hun zin, ze spelen ook bij dezelfde kids op hun hotelkamer. Dat is nogal een groot gezin, dus kids hebben extra hotelkamers. Het is er nogal druk aan toegegaan hoorde ik..
Op onze hotelkamer is er serene rust, ik lees en surf wat, kijk wat tv,…
Net tegen kwart voor acht kwamen ze langs of ze met zijn tweetjes nog mogen eten bij het buffet hier. De vorige keer is dat goed gegaan. Matthijs telt als adult en Max als kind, die is dus gratis. Totaal rekening dus 13 dollar inclusief drinken.

Komt mij wel goed uit, ik heb geen honger en geniet even van het alleen zijn..

Na het eten nog even zwemmen  en dan  dromen over morgen..
Zoals de boys zingen..
Een bekend Disneylied..

There’s a great, big, beautiful tomorrow
Shining at the end of every day
There’s a great, big, beautiful tomorrow
And tomorrow’s just a dream away

11 augustus “hole in …..wordt vervolgd”

Vanochtend wilden de boys voor de afspraak met de bus nog even zwemmen.
Ze komen een ietsiepietsje te laat terug maar om 11.15 staan we keurig op de bus te wachten.
Het is behoorlijk warm dus ik ga even in de schaduw zitten prutsen aan onze blog, steeds verdwijnen de foto’s. Als het éénmaal gelukt is zijn we een half uur verder..
Na één telefoontje weet ik dat mijn aanvraag voor de bus niet geregistreerd staat.
Via een omweg kunnen we er ook komen, maar dat doen we niet. De boys duiken nog even de gamehal in. We flipperen, poolen, spelen airhockey. Ja idd we, ze willen dat moeders ook meedoet. Dat hebben ze geweten!

We besluiten naar TGI Friday te lopen. Voor 35 dollar eten we lekker en gezond. Dit door een speciale aktie.
We nemen geen toetje. Eigenlijk hebben we nog maar 1x een dessert genomen.
Vaak zitten we door de warmte, de portiegrootte en het vele drinken al vol…

We gaan naar de piratengolf, een klein stukje achter het restaurant…
De boys gaan samen de strijd aan….

Matthijs komt al snel melden dat hij een regendruppel voelde. Ik zeg, smelten doe je niet, speel nog maar even door. Maar al gauw is de lucht pikzwart en gaat het waaien. We gaan toch maar naar huis.
We krijgen een raincheque, ze mogen dus gratis terugkomen.

De eerste flitsen zijn vrij heftig, we besluiten Goodings binnen te gaan.
Net voor we dat willen doen, probeert een man in een pickup-truck onze aandacht te trekken…
Het blijkt dat Max zijn Teddy heeft laten liggen. Ik besluit mijn moed bij elkaar te rapen en hem te halen.

Als ik terug ben met mijn buit, gaan we de winkel in.
Max wil graag een drijfstok voor in zwembad. Dan wil Matthijs dat ook. Maar hij wil veel en veel meer. De stok blijft uiteindelijk staan en we komen met zes van kleurstof vergeven cupcakes thuis..
Het onweer duurt een poos, maar het is geen straf om rond te snuffelen in de super.
We kopen wat basisdingen en ik neem nog een cashback.
Nog even een impressie van dat veelkleurige gebak…
Een zonnebril kan van pas komen…

We lopen naar huis, het weer is weer bijgetrokken….

De cupcakes moeten natuurlijk direct geproefd worden.

Het kost Matthijs grote moeite maar ze zijn idd niet zo lekker als dat jij dacht. Bij de roze, alles was door het verkeerd dragen van de tas door elkaar gelopen, riep hij zelfs uit dat hij vast ziek zou worden want het was zo….iekssss.
Het gros verdwijnt…. In een donkere bak, die 1x daags geleegd wordt…

We slapen bijtijds, er staat een vroege en zeer lange trip op het programma….

10 augustus ” golven, golven en nog eens golven”

Vandaag zijn we naar Disney Marketplace gelopen en hebben daar een bus naar Typhoon Lagoon gepakt…

Het was bloedheet, de boys verdwenen in het golfslagbad.
Geen badje, want de golf is twee meter hoog. Goed voor uren vermaak.

We hebben wat gegeten, maar het leek of je eten onder je handen zou kunnen bederven. Het drinken en bijvullen daarvan onder een verkoelende mist was veel meer in trek.

Ik was zo dom geweest chocolaatjes van Olive Garden in mijn tasje te doen de avond ervoor en er niks mee te doen… Onbeschrijfbaar de troep.
Daarnaast was ik mijn krukken vergeten, dus kon het lekkerste bad niet in. Voelde me net een biefstuk op de gril. Ben toen maar even een poeltje ingegaan, met kleren en al, de zon was te fel.

De boys troffen Stich en daar moesten ze echt mee op de foto.

Twee keer stonden de jongens lang in de rij bij de familieraft Gang Plank Falls. Beide keren gingen ze via de trap weer terug. 1 keer was er een ongeluk gebeurd. Wat dan? Das onduidelijk, een lady stepped over.
De 2e keer werden alle attracties gesloten omdat de lucht in een paar tellen zwart werd en er thunderstorms zouden komen.
Ik zat gespannen te wachten of ze direct in looppas zich bij de plek kwamen melden. Gelukkig deden ze dat, we nemen dat van te voren altijd door zulke dingen. Omdat het weer Jantje lacht, Jantje huilt kan zijn.
Achteraf bleef het bij regen alleen, we namen de bus, de boys deden poncho’ s aan, ik niet , ik vond het verfrissend.

Doken even de bar in, namen tosti’s mee naar de kamer.
Dat leken meer schoenzolen, dus de dozen gingen snel dicht…
Even later lagen de boys al te slapen, nog voor ik kon vragen of ze nog wat anders wilden…

9 augustus “belofte maakt schuld”

Vandaag gaan we naar Animal Kingdom, alwaar ik beloofd heb nog wat te doen….en die toezegging brandt bij Matthijs in zijn zak.

Na een in mijn ogen veels te lange rit komen we aan waar we willen zijn de komende uren

Max ontdekt in een kraampje nog wat onverkochte familieleden van Teddy. Hij babbelt even met de verkoopster en die wil graag even met hem op de foto.

We lopen de Maharaja Jungle Trek.

Als eerste zien we een komodovaraan, althans de boys. Ik moet er op gewezen worden en na tig keer kijken zie ik wat

Zo ook op de foto, zoekt en gij zult vinden.

We lopen door het vleermuisgedeelte, Matthijs vindt het niks dat er geen ramen inzitten, maar na uitleg weet hij dat ze niet door de spijlen kunnen, hun spanwijdte is daarvoor te groot

Daarna lopen we door tijgergebied.

De kaart met de hele beestenboel erop wordt vaak bekeken

Er is ook een tekenklas bezig. De boys vragen van alles en kijken toe.

We lopen rustig verder

Deze hertachtigen wil Max nog even op de foto hebben. Ze herinneren hem aan het hertenkamp bij oma.

Er wordt nog muzikaal gedaan

We bezoeken nog wat kleinere attracties en shows…

Maar wat is de belofte nou, die ik nog in moest lossen?
Het gaat nu echt gebeuren, voor de allereerste keer, terwijl we hier al aardig wat vakanties zijn geweest ga ik in Expedition Everest.
Een hele heftige ride…
Nou 1 ding kan ik je zeggen: het gegil dat jé van verre hoort is niet overdreven….ook het even stilstaan bij het altaar niet…

De boys praten na…

Matthijs gaat daarna nog minstens zes keer via de singleriders ingang…door de korte wachttijd daar bijna achterelkaar dus. Pffff…..ik heb mijn portie in ieder geval voor vandaag wel gehad.

Max wacht ondertussen geduldig, kletst met zijn buren,
maar ik word met een handpistool onder vuur genomen. Hij wil niet weeeer op de foto…

Na een uurtje of vijf gaan we naar huis…
Er wordt nog wat op de parkeerplaats gespot

We zwemmen nog even..

Daarna eten we bij Olive Garden. De bekende aktie was helaas afgelopen. We namen met zijn drietjes 1 voorgerecht en samen met het brood was het meer dan genoeg..
De boys wilden niet van de kinderkaart eten, we hadden namelijk nauwelijks in het park gegeten. Maar toch ging er een heel goed gevulde doggybag mee naar huis.
Ik vond het eten wel lekker, maar ben niet zo lyrisch over het restaurant als anderen.

Door het beginnende onweer snel naar huis gelopen.  Oogjes dicht en snaveltjes toe

8 augustus “de sneeuw smelt”

Vandaag is het andere waterpark aan de beurt Blizzard Beach. Zoals de naam al doet vermoeden was er een sneeuwstorm in Florida. Het kan af en toe warm zijn in deze omgeving. Op sommige plaatsen heeft de dooi dan ook zijn  intrede gedaan…

We zijn mooi op tijd en vinden een  plekje bij skipatrol.
De boys gaan daar als eerste naar toe.

Ze vermaken zich door het hele park prima. Ze willen mama niet overal meer bij hebben. Ze hebben liever dat ik op onze vaste plaats zit, met uitzondering dat ik onze bekers mag refillen en door al dat drinken ook weer wat mag lozen.
Het is best plezierig dat er in de waterparken nu gratis WiFi is , ook lees ik een romannetje, wat Max weer tot de uitspraak verleidt van stop met romannetjes, zoek echte romantiek…

Teamboat Spring is erg populair bij ze een familyraft.
Eerst lopen ze daarvoor naar boven, maar later durven ze met de stoeltjeslift

Max en ik nemen een klein ijsje. Matthijs ziet een sandpail, allias strandemmer, vol met ijs…
NO Way

Mama dobbert ook nog wat. Wat opvalt is dat zij altijd door watervallen en andere nattigheden aangevallen wordt. Hoe zou dat nu komen, Matthijs?

‘S avonds eten we bij Denny’s. Max is verdrietig omdat Matthijs hem heeft verteld dat Mickey en zijn vriendjes mensen in pakken zijn… De serveersters weten hem te overtuigen dat de characters echt bestaan…ik wist het toch, zegt hij later tegen mij…en kon er weer een lach vanaf…

We gaan naar de kamer, het is al laat…

7 augustus “waterpret, gepland en ongepland”

Vandaag werd het tijd voor Typhoon Lagoon.
Door middel van een overstap bij het Polynesian Resort belanden wij zo rond het middaguur waar we zijn moesten. Max wil alvast voor volgend jaar dat hotel boeken. Dat wordt flink sparen dan! Ik geef hem geen ongelijk, is wel een heel mooi hotel.

Ik besloot een kluisje te huren, dis dit keer minder foto’s.
Mijn voornaamste bezigheid was heerlijk dobberen in een band over een riviertje.

De boys waren het meeste in het giga golfslag gedeelte te vinden. De boot bovenop begint lawaai te maken en er komt dan een golf waar menig surfer in menig land jaloers op zou zijn.

Ze beklimmen ook de bandenachtbaan Crush n Gusher

Jammergenoeg wordt de dag vroegtijdig afgebroken door heftig onweer en wateroverlast, binnen een paar minuten dreven de kinderzwemvesten die van het rek afgewaaid waren voorbij. Het park werd definitief gesloten….
Toen het even wat minder erg werd vluchtten we naar een taxi die er toevallig stond, en die mijn Harley Davidson en ons mee kon nemen..

Daarna weer een gezellige relaxavond…

Morgen gaan we naar Blizzard Beach….

6 augustus “at last Epcot”

Met ons bezoekje van vandaag hebben we alle vier de grote parken gezien.
Het vuurwerk en andere festiviteiten hebben we nog even links laten liggen.
Save the best for last…

Om even over half elf werden we bevrijd uit de bus. Er zaten minstens twee busladingen in 1 bus.

Via een payfone regel ik snel een bus voor morgen, we smeren ons in.
Bij de tassencontrole zegt een officer van Disney politie tegen Max dat hij het park niet in mag, als hij echt een New York Yankees fan is.
Max beaamt dat nog even.
Het hek gaat voor zíjn neus dicht, de goede man is nl voor de New York Mets.
Even later mag hij er toch in, éénmaal doorgelaten wordt Max stoer en zegt dat de Mets bad zíjn, very bad….

Matthijs ziet weer een afkoelfontein.
Of hij nat mag worden?  Lijkt me overbodige vraag, nat is nat,.maar droogt ook weer. Heb geen extra kleding bij me, die tijd is over.
We hebben vandaag een temperatuur die zeker om verkoeling vraagt..

We besluiten eerst wat landen te bezoeken en hun attracties uit te proberen of als die er niet zijn een film te bekijken…

Als eerste Canada

Dan Engeland

Frankrijk

We eten in Amerika, Matthijs wederom o.a. de macaroni, Max de bruine bonen chili..

Als dessert had ik ze de funnelcake beloofd. Ik weet nog hoe groot ze zijn uit een ver verleden, dus stel voor er 1 te bestellen met zijn drietjes. Is dat te weinig, dan kunnen we nog 1 bij bestellen.
In de boys hun ogen waren de funnelcakes te klein om te delen. Dus ieder 1 besteld. Matthijs dacht 1tje met een bolletje ijs en wat chocolade te bestellen.
Hij kreeg er zowat een stoeptegel ijs op.
Geen 1 van.ons drietjes kreeg hem op, alle eenden in de buurt van het bakkertje weer blij, door illegale “vuilstort”
Volgende keer delen dus…

Japan

Italië

We varen met de boot over het meer, even afkoelen..

Noorwegen

In Noorwegen gaat Max mee in de Maelstrom, hij vindt het eng, maar doet het toch.

Duitsland

We besluiten langzaam aan terug te.lopen, hebben nog niet alle landen gedaan, maar zo houden we nog wat te wensen over. De boys hebben hoofdpijn van de warmte..ondanks het vele drinken.

Onderweg stoppen we nog even bij de fontein, er wordt een show op muziek uitgevoerd.
Moeilijk vast te leggen, maar probeer het toch.

De jongens creëren nog even hun eigen game in Innoventions.
Die konden ze naar hun eigen emailadres sturen.

Is een spiekfoto geworden, was een geheime missie…

Ze spelen wat
sportgames

Laten zich voorlichten over voorkoming van brand en wat te doen bij brand…

Nog een afscheidsfoto bij de bol

In de verte bliksemt het al, de bus.kwam gelukkig precies op tijd.

Matthijs balt nog even op de parkeerplaats

Thuisgekomen mogen ze zwemmen, het bad is net geopend na de bliksem.
Helaas worden de hemelsluizen weer geopend en het bad
weer gesloten.
De boys spelen wat games in de speelhal….
Ze melden dat ze honger hebben. Omdat Max nog gratis eet, eten ze voor dertien dollar. Ik werk het blog bij in de bar, bestel een cocktail. Heb geen moed en trek kunnen vinden om een buffet aan te kunnen.

Morgen doen we een waterpark…

5 augustus “wederom ….”

Een rustige dag vandaag, dit keer met onrustig weer.

De boys zijn op tijd wakker. Max als eerste….
Hij kijkt met zijn maatje, meneer Beer, even tv en begint zijn tokens voor de gamehal te tellen.
Die tokens vliegen er aardig doorheen.

Even later gaan de boys al naar de gamehal, de tokens branden in hun zak. Ikzelf lees wat en heb mailcontact met Nederland..
Als ze terugkomen ben ik aangekleed en besluiten we Denny’s uit te proberen. Het is nu bijna 1 uur.

Eenmaal bij Denny’s spotten we een ballonartiest. Ik wissel snel wat geld, zodat ik hem een tip kan geven.

We nemen twee halve voorgerechten om samen te delen. We krijgen niet alles op. Als ik mijn broodje zie met de side van hash brown, weet ik dat ik het niet ga redden.
Neem een paar happen..en laat de rest staan. Je mag het meenemen in een doggybag. Deden wij de eerste keer in Amerika wel, maar eigenlijk brachten we het eten naar de ijskast en na een paar dagen belandde het in de prullenbak.
De kids namen nog wel een shake mee.

Eenmaal buiten was de lucht pikzwart en waaide het hard. We besloten niet verder te lopen, maar naar het hotel te gaan, we werden al begeleid door gerommel.
Even later hoorden we tromgeroffel, het bleek vanaf de parkeerplaats van het hotel te komen.
We luisterden even naar de beat, de boys dansten wat..

De moeder van 1 van de jongens vertelde dat ze bij een grote band hoorden die deze week in deze contrijen optreedt. Dinsdag in Downtown Disney. Ze komen van de Virgin Islands.

Vlakbij het hotel zien we dit:

Het begint opeens te plenzen. De kids gaan naar de gamehal. What’is  new?

Na een paar uur wordt het weer beter, de boys gaan zwemmen. Ze spelen met een paar anderen het spel dat ze het water in moeten springen en de bal moeten schieten. 1 punt voor bal redelijk ver in bad, 2 voor als de bal verder dan het bad gaat…

Overleg met de gang. Of ik even tosti’s wil bestellen, zodat zij gezamenlijk kunnen eten.

Tegen half 10 komen ze moe maar voldaan thuis….

Morgen gaan we naar Epcot..